راه تختی شدن از خود گذشتن است

یادداشت به مناسبت سالگرد آقا تختی

تختی از همه چیزش گذشت تا در دل تاریخ جهان بماند

فردی که نیم قرن پیش در میان مردم رنج کشیده زیست میکرد اما همه فکر و ذهن ؛ روح قلب ؛جسمش مشکلات مردم بود اتفاقی که این روزها بین همه ما کم شده است.

این روزها که فشارهای معیشتی روی مردم ایران زیاد شده است اگر آقا تختی زنده بود چگونه برای مردمش کار میکرد تا گره از مشکلات آنها باز کند‌.

راه تختی شدن عبور از خود است یعنی روی همه منافع مادی و مالی شخصی خودت پا بگذاری تا بتوانی به سایه تختی نزدیک شوی….

تختی دنبال دیده شدن نبود ؛ اما در بین همه مردم ایران دیده شد ! تختی دنبال درست کردن ظاهر مذهبی هم نبود! تختی خودش بود انگار او خواست به مرام کشتی دنیا یک بازوبند پهلوانی اضافه کند؛ او هیچ وقت نخواست از جایگاه خودش پل درست کند برای دیده شدن ! برای گرفتن پست ها سیاسی ! او فقط دنبال درد و رنج مشکلات مردمش بود از جیب خودش ؛ اعتبار جان مال ناموسش؛ برای مردم گذاشت؛ همین ها تختی را تختی کرد…

درباره تختی

جهان پهلوان تختی در روز پنجم شهریور ماه سال 1309 خورشیدی در خانواده ای متوسط در محله خانی آباد تهران متولد شد. پدرش به سبب اعتقادات مذهبی و ارادت به امام هشتم، نام غلامرضا را برای وی برگزید. دو پسر و دو دختر دیگر از غلامرضا بزرگتر بودند. شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط 9 سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی آباد درس خواند و در سال 1329 به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت.

او در سال 1327 به خدمت سربازی رفت و در 25 مهر همان سال در اداره راه‌آهن استخدام شد. وی پیشینهٔ کار در شرکت نفت مسجد سلیمان را هم داشت.

تختی در دوران زندگی ورزشی اش رکورد دار شرکت در المپیک ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه بود. در چهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود که در کشی ایران این امر اتفاق نادری است. جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و سجایای اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی شهره خاص و عام بوده است. او زندگی خود را وقف مردم کرده بود. شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی گیران نامداری را مغلوب کرد.

تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که موفق شد در سه وزن مختلف صاحب مدال های جهانی و المپیک بشود: جهانی 51 و المپیک 52 (در 79 کیلوگرم)، المپیک 56، 60، جهانی تهران و یوکوهاما ( در 87 کیلو) و جهانی 62 تولیدو در 97 کیلو.

ازدواج

او در پنجشنبه 12 آبان 1345 با شهلا توکلی ازدواج کرد (در برخی سایت‌ها به اشتباه تاریخ 30 بهمن ذکر شده که این موضوع با توجه به تولد بابک در شهریور سال 1346 موجب گمانه‌زنی اشتباه شده‌است). حاصل این ازدواج پسری به نام بابک بود که در 11 شهریور 1346 به دنیا آمد. شهلا توکلی در روز 27 خرداد 1393 در 68 سالگی در بیمارستان ایران‌مهر، تهران درگذشت.

مرگ

تختی در 17 دی 1346 در اتاق‌اش در هتل آتلانتیک تهران درگذشت. او دو روز پیش از مرگ‌اش یعنی 15 دی، وصیت‌نامه اش را در دفترخانه اسناد رسمی شماره 202 تحت شمارهٔ 3428 و با تعیین کاظم حسیبی به عنوان سرپرست فرزندش بابک (که تنها 4 ماه داشت)؛ به ثبت رسانده بود. همواره دربارهٔ دلایل مرگ او، اختلاف نظرهای زیادی وجود داشته‌است.

براساس اخبار منتشره در روزنامه‌های اطلاعات و کیهان 18 دی 1346 غلامرضا تختی به خاطر وجود اختلافات خانوادگی با همسرش شهلا توکلی خودکشی کرده‌است. از انگیزه‌های ممکن برای خودکشی، مواردی چون ناکامی‌هایش در مسابقات در پایان عمر ورزشی تختی نام برده می‌شود. با این حال عده‌ای از دانشوران مرگ وی را مشکوک می‌دانند. این عقیده که ساواک او را به دلیل محبوبیت زیاد و عدم وفاداری به نظام وقت ایران به قتل رسانده‌است، در بین مردم وجود داشته‌است.