شورای شهر مشهد و نبرد اقتصادی با چالش‌های شهرداری: از ارزش افزوده تا مطالبات دولتی

مشهد مقدس، – صحن علنی شورای شهر مشهد، بالاخره پس از کش و قوس‌های فراوان و البته حل اختلافات داخلی بر سر هیئت رئیسه (ظاهراً با قلقلک‌های دوستانه!)، برگزار شد. اما این بار نه فقط برای مصوبات روتین، بلکه برای نبردی بزرگ: نبرد با چالش‌های اقتصادی نفس‌گیر شهرداری که خواب را از چشمان کارمندان و پیمانکاران ربوده و کیف پول‌ها را سبک کرده است.

آقای مجید دبیریان، عضو محترم شورای شهر مشهد، در گفتگویی صریح و بی‌پرده، وضعیت فعلی را تشریح کرد. ایشان با تأکید بر اینکه “با یک ایده مشخص نمی‌توان شهرداری را از این مشکل خارج کرد”، به ریشه‌های عمیق‌تر این چالش‌ها اشاره کردند. گویا شهردار محترم، بیشتر در حواشی هستند تا متن و متأسفانه «در هیچ کدام از جلسات اصلا جلسه اقتصادی نمی‌گذارد!» خب، حاشیه هم عالمی دارد برای خودش، اما در این وانفسای اقتصادی، کمی بیشتر متن‌نویسی لازم است، جناب شهردار!

حکایت ارزش افزوده و گله از “کوتاهی” شهرداری:

یکی از مهم‌ترین محورهای صحبت آقای دبیریان، موضوع “ارزش افزوده” بود. ایشان با گلایه از “قصور و کوتاهی” شهرداری در این زمینه، گفتند: “متأسفانه شهرداری در این موضوع واقعاً قصوره، واقعاً کوتاهی می‌کند. نمی‌داند، نمی‌داند! من واقعاً برای ما سواله چرا وقت نمی‌گذارد؟”

به گفته ایشان، شرکت‌هایی که در مشهد خدمات ارائه می‌دهند و درآمد کسب می‌کنند، ارزش افزوده‌شان به دلیل ثبت شرکت در تهران، به حساب پایتخت واریز می‌شود! این پول که حق مشهد است، مثل پولی است که از جیب ما می‌رود و به حساب همسایه واریز می‌شود. ظاهراً این موضوع آنقدر مهم است که به قول آقای دبیریان، شهردار باید “هفته‌ای یه جلسه دو جلسه” با تیم اقتصادی و نمایندگان مجلس در تهران بگذارد تا این چالش حل شود. اما خب، وقتی اراده‌ای نباشد، حتی اگر خود انیشتین هم از قبر برخیزد، فایده‌ای ندارد! به همین دلیل، شورای شهر خودش آستین بالا زده و در وزارت راه و اقتصاد پیگیری‌های لازم را انجام می‌دهد. دمشان گرم!

مطالبات دولت: گنج پنهان شهرداری!

ظرفیت بسیار خوب دیگری که آقای دبیریان به آن اشاره کردند، “مطالبات شهرداری از دولت” بود. به گفته ایشان، در دوره گذشته شورا، بخش اصلی پروژه‌ها با همین مطالبات دولتی و وصول آنها پیش رفت. آقای دبیریان از ارقام “بیست و هشت همت، سی همت” صحبت کردند که شهرداری از دولت طلب دارد! این عدد، به راحتی می‌تواند خرج یک سال شهرداری را تامین کند. اما مشکل اینجاست که “فرآیند به نتیجه رسیدن این مطالبات، حسابرسی این‌ها، ثبت در سامانه سمات، گرفتن تأیید وزارت کشور و نهایتاً اقدام برای وصول” آن، به کندی پیش می‌رود.

ایشان حتی پیشنهاد مدل‌های مختلفی را برای وصول این مطالبات مطرح کردند: از تهاتر و استفاده از ظرفیت نفت، تا شرکت‌های دولتی در سازمان خصوصی‌سازی. گویا شورای شهر در این زمینه هم مجبور شده خودش وارد عمل شود و با معاونین شهرداری هماهنگ کرده تا این گنج پنهان را کشف و وصول کنند.

“مغز اقتصادی” کجایی که یادت بخیر!

آقای دبیریان با حسرت از “مغز اقتصادی” دوره قبل یاد کردند که شهر را “هندل” می‌کرد و پروژه‌ها را پیش می‌برد. ایشان اذعان کردند که “تیم اقتصادی هستن الان ما فقط یه معاونی داریم آقای محمدی معاون اقتصادی که انصافاً داره زحمت می‌کشه ولی تنهایی تیم اقتصادی داره!” و در ادامه با لحنی آمیخته با دلسوزی و گلایه افزود: “من یه جلسه به آقای شهردار گفتم آقای شهردار شما رو یه مشاور اقتصادی برای خودت بگیر. این همه آدم اقتصادی توی کشور، خیلی‌هاشون مسئولیت داشتن، امروز مسئولیت ندارن، با افتخار حاضرن بیان به تو مشورت. نمی‌دونم چرا ایشون فکر می‌کنی نیاز به مشاوره استفاده شه یا نه؟”

این سؤال، شاید سؤال بسیاری از شهروندان هم باشد. آیا واقعاً در سال آخر مسئولیت، دیگر نیازی به “مغز اقتصادی” نیست؟ یا شاید هم “عجله‌ای نیست، تا سال بعد فرصت هست!”؟ (البته که شوخی می‌کنیم!)

در هر حال، امید است با پیگیری‌های مجدانه شورای شهر و البته کمی توجه بیشتر از سوی مدیریت شهری، این چالش‌های اقتصادی هر چه زودتر حل شود و لبخند رضایت بر لبان کارمندان و پیمانکاران شهرداری مشهد بازگردد.

—